Een van de meest voorkomende orthopedische aandoeningen bij grote en zeer grote hondenrassen is heupdysplasie . Het is een erfelijke ontwikkelingsstoornis die al vanaf de puppytijd kan worden opgemerkt. Onbehandeld kan het leiden tot pijnlijke artrose.

Dysplasie is een erfelijke ontwikkelingsstoornis , wat betekent dat puppy’s meestal geboren worden met normaal ontwikkelde heupgewrichten en pas tijdens de verdere groei genetische aanleg en abnormale ontwikkeling veranderingen veroorzaken die tot dysplasie leiden . Dat wil zeggen dat de kop van het dijbeen van het getroffen individu niet goed in de kom van het bekken past.

Symptomen van heupdysplasie bij honden

• Totale onwil om te verhuizen van plaats
• Moeilijkheden bij het traplopen
• Mank lopen, slingeren, waggelen van de achterbenen
• Moeilijkheden met opstaan ​​of liggen
• Gebogen rug, hogere belasting van de voorbenen

Behandeling van heupdysplasie

Om de diagnose te bevestigen, heeft de dierenarts verschillende handmatige tests tot zijn beschikking (bijvoorbeeld de Ortolani-test), waarbij de heupen van de hond geleidelijk in verschillende hoeken en posities worden gedraaid. Het meest nauwkeurige beeld verkrijgt de dierenarts echter door middel van een röntgenfoto, die de mate van dysplasie bepaalt en eventuele tekenen van artrose opspoort. Röntgenfoto’s worden meestal onder algehele narcose gemaakt om voldoende spierontspanning te garanderen en de hond in de ideale positie te brengen voor een correct beoordeeld beeld.

Als de diagnose wordt bevestigd, heeft de arts verschillende behandelingsopties waaruit hij kan kiezen. De keuze hangt af van verschillende factoren, zoals de leeftijd van de hond, de ernst van de aandoening en de financiële mogelijkheden van de eigenaar.

•  Conservatieve behandeling kan zonder operatie worden toegepast: de hond moet stress en fysieke activiteit beperken en afvallen bij overgewicht. De dierenarts onderdrukt de pijn bij deze patiënten met geschikte medicatie.
•  Chirurgische ingrepen omvatten de volgende basisoperaties: juveniele symfysiodese (voor pups tot 5 maanden oud), drievoudige bekkenosteotomie, amputatie van de heupkop en heupendoprothese.

Welke factoren dragen bij aan de ontwikkeling van dysplasie?

Dysplasie bij honden komt vaker voor bij reuen en bepaalde rassen (bijvoorbeeld golden retrievers, rottweilers, sint-bernardshonden, Berner Sennenhonden en Duitse herders lopen een groter risico). Volgens onderzoek is tot 80% van de ontwikkeling van dysplasie te wijten aan genetica, maar andere factoren die u als eigenaar kunt beïnvloeden, zijn onder andere onvoldoende lichaamsbeweging tijdens de groeifase, overgewicht en voeding van slechte kwaliteit. Geef uw hond daarom alleen brokken van hoge kwaliteit , bij voorkeur koudgeperst, zonder gluten, soja en conserveermiddelen.

Dysplasie bij puppy’s

Dysplasie kan al rond de leeftijd van 4 maanden worden vastgesteld. Puppy’s hebben op dat moment mogelijk nog geen symptomen, maar een vroege diagnose, waarbij de aanleg wordt vastgesteld, kan in combinatie met behandeling de ontwikkeling van artrose op latere leeftijd voorkomen. Om een ​​behandeling echt effectief te laten zijn, is het raadzaam om uw puppy uiterlijk op de leeftijd van 7 maanden voor een preventief onderzoek te laten komen.